Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 8903 przypisów.
vivat Joannes dux (łac.) — niech żyje wódz Jan. [przypis edytorski]
Vivat Joannes victor!!! (łac.) — niech żyje Jan zwycięzca!!! [przypis edytorski]
vivat (łac.) — niech żyje. [przypis edytorski]
vivat (łac.) — niech żyje. [przypis redakcyjny]
Vivat Polonus solus defensor Mariae (łac.) — niech żyje Polak, jedyny obrońca Maryi. [przypis edytorski]
Vivat Polonus, unus defensor Mariae (łac.) — Niech żyje Polak, jedyny obrońca Marii. [przypis edytorski]
Vive valeque! (łac.) — Żyj i bądź zdrowy! [przypis edytorski]
Vivite fortes fortiaque adversis opponite pectora rebus (łac.) — nie traćcie odwagi i mężnym sercem znoście złej fortuny plagi (Horacy, Satyry, II, 2). [przypis redakcyjny]
vivo, vivere (łac.) — żyć; tu 3.os. lm tr.rozkaz. vivant: niech żyją. [przypis edytorski]
vivo, vivere (łac.) — żyć; tu 3.os. lp tr.rozkaz. vivat: niech żyje. [przypis edytorski]
Vixere multi ante Agamemnona fortes (…) (łac.) — wielu było dzielnych przed Agamemnonem, lecz spoczywają nieopłakiwani, gdyż brak im wieszcza natchnionego. [przypis redakcyjny]
vixi ergo sum (łac.) — żyłem, więc jestem. [przypis edytorski]
vix, vix spirabat (łac.) — ledwie, ledwie dychał. [przypis redakcyjny]
vocabulum (łac.) — słowo. [przypis edytorski]
vocatio (łac.) — powołanie. [przypis redakcyjny]
vocativo (łac.) — w wołaczu. [przypis edytorski]
vocem activam (łac.) — głosu czynnego. [przypis redakcyjny]
volens nolens (łac.) — chcąc nie chcąc. [przypis edytorski]
Volenti non fit iniuria (łac.) — chcącemu nie dzieje się krzywda (zasada prawna). [przypis edytorski]
Volucrem (…) circo (łac.) — „Bo i jakoż sławimy rączego rumaka,/ Co niejedną nagrodę zdobył! Toż cyrk cały/ Grzmi rozgłośnymi krzyki na końskie zwycięstwo” (Iuvenalis, Satirae, VIII, 57; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
volui, sed non potui (łac.) — chciałem, lecz nie mogłem. [przypis redakcyjny]
volumina legum (łac.) — księgi praw. [przypis redakcyjny]
Volumus signum videre de coelo, tentantes eum (łac.) — „Drudzy zasię, kusząc go, żądali znaku od niego z nieba”. [przypis tłumacza]
voluntas (łac.) — chęć, poczucie, pragnienie. [przypis edytorski]
voluntas tua (łac.) — wola twoja. [przypis edytorski]
Vos autem non sic (łac.) — Łk 22, 25 i 26. „Lecz wy nie tak”. [przypis tłumacza]
Vosne (…) experiamur (łac.) — „Wypróbujmy siłą, tobie li czy mnie fortuna, pani wypadków, przeznacza władców” (Cicero, De officiis, I, 12; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Vos (…) sannae (łac.) — „O ty, starodawnej krwi Rzymianinie, ty, co nie dbasz o to, co się za tobą dzieje, bacz pilno, aby cię za plecami twymi nie przedrzeźniał jaki błazen!” (Aulus Persius Flaccus, Satirae, V, 61; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
vota decisivaa (łac.) — głosy rozstrzygające. [przypis redakcyjny]
Vota (…) Iphis (łac.) — „Śluby niegdyś dziewczynki chłopiec Iphis spełnia” (Ovidius, Metamorphoses, IV, 12, 129; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
vota (łac.) — chęci. [przypis redakcyjny]
votum consultivum (łac.) — głos doradczy. [przypis redakcyjny]
votum decisivum (łac.) — głos decydujący. [przypis redakcyjny]
votum informativum (łac.) — głos wyjaśniający. [przypis redakcyjny]
votum (łac.) — dar wieszany przy ołtarzu, upamiętniający cud lub wysłuchaną modlitwę. [przypis edytorski]
votum (łac.) — głos (w głosowaniu). [przypis edytorski]
votum (łac.) — ślub. [przypis redakcyjny]
votum (łac.) — słowo, ślub. [przypis redakcyjny]
votum (łac.) — tu zamiast pełnego: votum separatum: głos odrębny; oficjalny sprzeciw członka jakiejś zbiorowości wobec jej gremialnie podjętej decyzji. [przypis edytorski]
votum (łac.) — uroczyste zobowiązanie, ślub. [przypis edytorski]
votum (łac.) — życzenie. [przypis redakcyjny]
votum separatum (łac.) — głos odrębny (zazwyczaj: oficjalny sprzeciw członka jakiejś zbiorowości wobec jej gremialnie podjętej decyzji). [przypis edytorski]
votum separatum (łac.) — zdanie odrębne, głos niezgody. [przypis edytorski]
vox dei (łac.) — głos boży. [przypis edytorski]
vox dei (łac.) — głos boży. [przypis redakcyjny]
Vox et… (łac.) — początek frazy Vox et praeterea nihil: głos i nic więcej (z Powiedzeń spartańskich Plutarcha, o słowiku, z którego po oskubaniu niemal nic nie zostało). [przypis edytorski]
vox humana (łac.) — dosł. głos ludzki; jest to nazwa jednego z 74 rejestrów słynnych organów w katedrze we Fryburgu w Szwajcarii. [przypis redakcyjny]
vox populi (łac.) — głos ludu, opinia publiczna. [przypis edytorski]
vox populi (łac.) — głos ludu. [przypis edytorski]
vox populi (łac., r.ż.) — głos ludu. [przypis edytorski]
Vox populi, vox Dei (łac.) — Głos ludu [to] głos Boga. [przypis edytorski]
vox populi, vox dei (łac.) — głos ludu [to] głos Boga. [przypis edytorski]
Vox populi, vox Dei (łac.) — Głos ludu (to) głos Boga. [przypis edytorski]
vulgantur callide (…) (łac.) — chytrze bywają rozpowszechniane, lekkomyślnie wiarę zyskują. [przypis redakcyjny]
vulgaris opinio (łac.) — pospolita opinia. [przypis edytorski]
vulgi cingente corona (łac.) — (bez) darzącego wieńcem pospólstwa. [przypis redakcyjny]
vulgi cingentem coronam (łac.) — wieniec (otrzymany od) ludu, otaczający (skronie). [przypis redakcyjny]
vulgo (łac.) — albo, czyli. [przypis redakcyjny]
vulgo (łac.) — pospolicie lub powszechnie (zwany). [przypis edytorski]
vulgo (łac.) — pospolicie, powszechnie (zwany). [przypis edytorski]
vulgo (łac.) — pospolicie zwany. [przypis edytorski]
vulgo (łac.) — pospolicie, zwykle, powszechnie (zwany). [przypis edytorski]
vulgo (łac.) — powszechnie znany, pospolicie nazywany. [przypis edytorski]
vulgo (łac.) — w języku gminu. [przypis edytorski]
vulgus est caecum (łac.) — lud jest ciemny; nieświadomy jest lud. [przypis edytorski]
vulgus est caecum (łac.) — tłum jest ciemny; pospólstwo jest nieświadome (też: niezgłębione). [przypis edytorski]
vulgus (łac.) — lud, pospólstwo. [przypis edytorski]
vulnera dum sanas, dolor est medicina doloris (łac.) — gdy rany leczą, ból jest lekarstwem cierpienia (Katon, Disticha, IV, 40). [przypis redakcyjny]
vulnerum (łac.; tu forma B. lm: vulnera) — rana. [przypis edytorski]
vulpes astuta (łac.) — chytry lis. [przypis redakcyjny]
wagabunda (przestarz., z łac.) — włóczęga, obieżyświat. [przypis edytorski]
wagabunda (z łac.) — włóczęga a. wędrowny śpiewak. [przypis edytorski]
wakans (z łac.) — wolne stanowisko. [przypis edytorski]
wakujący (daw., z łac.) — brakujący, pusty, nieobsadzony; por. wakat. [przypis edytorski]
waleta (z łac.) — utwór literacki będący wypowiedzią na pożegnanie. [przypis edytorski]
waleta (z łac. vale: bądź zdrów) — pożegnanie. [przypis edytorski]
waporyzator (z łac.) — rozpylacz do perfum. [przypis edytorski]
watyczny (neol., z łac.) — wieszczy, natchniony; związany z natchnionym przez bogów wieszczkiem, poetą lub śpiewakiem. [przypis edytorski]
w dezertej (z łac.) — w pustynnej. [przypis redakcyjny]
weksa (z łac.) — dokuczanie, chłosta. [przypis redakcyjny]
weksa (z łac.) — dokuczanie. [przypis redakcyjny]
welum (z łac.) — welon, zasłona. [przypis edytorski]
wena (daw., z łac.) — żyła. [przypis edytorski]
wena (z łac.) — usposobienie, skłonność, ochota. [przypis redakcyjny]
wena (z łac.) — żyła. [przypis edytorski]
weneracja (daw., z łac.) — głęboki szacunek, cześć. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — czcić. [przypis redakcyjny]
wenerować (z łac.) — uwielbiać, podziwiać. [przypis edytorski]
wenerować (z łac.) — uwielbiać. [przypis edytorski]
weredyk (z łac.) — osoba mówiąca prawdę prosto w oczy, nawet gdy jest nieprzyjemna. [przypis edytorski]
weredyk (z łac. veredicus: prawdomówny) — człowiek, który mówi prawdę prosto w oczy, bez względu na konsekwencje. [przypis edytorski]
Wertumnus (mit. rzym.; z łac. verto: odwracać) — bóstwo wszelkiej przemiany; opiekun przyrody, zwł. drzew owocowych. [przypis edytorski]
weryfikować (daw., z łac.) — sprawdzać. [przypis edytorski]
weryfikować się (z łac.) — sprawdzać się. [przypis redakcyjny]
weryfikować (z łac.) — sprawdzić. [przypis edytorski]
westybul (z łac.) — reprezentacyjny przedpokój. [przypis edytorski]
weto (z łac.) — sprzeciw. [przypis edytorski]
wiatyk (z łac. viaticum: prowiant na drogę) — w chrześcijaństwie (zwł. w katolicyzmie) komunia święta podawana choremu na łożu śmierci; ma ona stanowić „pokarm w drodze do życia wiecznego”: stąd nazwa. [przypis edytorski]
wicesgerent (przestarz., z łac. vices: zastępca; gerent: osoba działająca, wykonawca) — w XVIII w. urzędnik powoływany przez starostów grodzkich do wykonywania wyroków. [przypis edytorski]
wigilia (z łac.) — czuwanie. [przypis edytorski]
