Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Sortuj:

Epika Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Dwudziestolecie międzywojenne Esej Powieść Rozprawa Alkohol Anioł Antysemityzm Artysta Bijatyka Błądzenie Bóg Bogactwo Bohaterstwo Brud Carpe Diem Chłop Choroba Chrzest Ciało Cierpienie Cud Czas Czyn Dobro Doskonałość Duch Duma Dusza Dziecko Dziedzictwo Erotyzm Fałsz Filozof Głód Głupota Gniew Grzeczność Gwiazda Historia Honor Idealista Interes Jedzenie Kara Kat Kłamstwo Kłótnia Kobieta Kobieta demoniczna Kondycja ludzka Konflikt wewnętrzny Krzywda Ksiądz Książka Literat Los Mąż Małżeństwo Marzenie Maska Maszyna Mężczyzna Melancholia Miasto Miłość Miłość romantyczna Mizoginia Moda Modlitwa Muzyka Nacjonalizm Narkotyki Naród Narodziny Natura Nauka Niebo Nienawiść Nieśmiertelność Nuda Obraz świata Obrzędy Odwaga Ofiara Oko Okrucieństwo Otchłań Państwo Piękno Piekło Pies Pijaństwo Plotka Pocałunek Pochlebstwo Poezja Pogarda Pogrzeb Pojedynek Polak Polityka Polska Poświęcenie Potwór Pożądanie Pożar Pozory Pozycja społeczna Praca Prawda Przeczucie Przemiana Przemijanie Przemoc Przestrzeń Przyjaźń Przyroda nieożywiona Przywódca Pycha Realista Religia Rewolucja Robak Rodzina Rosja Rozkosz Rozum Rycerz Ślub Śmiech Śmierć Śpiew Światło Samobójstwo Samolubstwo Samotność Seks Sen Siła Słońce Słowo Służalczość Społeczeństwo Sport Spowiedź Sprawiedliwość Starość Strach Strój Sumienie Syn Szaleństwo Szaleniec Szatan Szczęście Szkoła Szlachcic Sztuka Tajemnica Tęsknota Teatr Trucizna Twórczość Uczta Upadek Upiór Uroda Urzędnik Walka Warszawa Wiara Wiedza Wizja Władza Wojna Wróg Współpraca Wspomnienia Wyrzuty sumienia Wzrok Żołnierz Żona Żyd Zazdrość Zbrodnia Zdrada Zdrowie Zło Zwierzę Zwierzęta Zwycięstwo

O autorze

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
Autoportret, fot. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), domena publiczna

Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)

Ur.
24 lutego 1885 w Warszawie
Zm.
18 września 1939 w Jeziorach na Polesiu
Najważniejsze dzieła:
W małym dworku dramat, 1921), Wariat i zakonnica (dramat, 1923), Janulka, córka Fizdejki (dramat, 1923), Matka (dramat 1924), Szewcy (dramat, 1934), Pożegnanie jesieni (powieść, 1927), Nienasycenie (powieść, 1930), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia (1919), Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia (1935), Niemyte dusze (1936; wyd. 1975).

Pseudonim Witkacy.
Polski awangardowy malarz, dramaturg, pisarz i filozof. Malarstwo studiował na krakowskiej ASP (u J. Stanisławskiego i J. Mehofera). W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii carskiej, ranny w 1916 r., pojechał kurować się do rodziny w Moskwie, gdzie był świadkiem wybuchu rewolucji październikowej. Bezpośrednie doświadczenie historii ukształtowało katastroficzną historiozofię Witkacego. W 1918 roku wrócił do Polski i osiadł w Zakopanem. Pracował zarobkowo jako portrecista (w latach 30. stworzył jednoosobową "Firmę portretową"), tworzył teoretyczne teksty z zakresu estetyki, był członkiem krakowskiej grupy formistów, głosząc teorię Czystej Formy w sztuce, mającej odwoływać się u odbiorcy bezpośrednio do uczuć metafizycznych. Z czasem stworzył własny system filozoficzny. W 1935 r. odznaczony prze Polską Akademię Nauk. Po wybuchu II wojny światowej, nie przyjęty jako ochotnik do wojska, udał się w kierunku wschodniej granicy Polski. Zginął śmiercią artystyczno-samobójczą, zażywając weronal wraz ze swą ówczesną kochanką oraz podcinając sobie żyły na wieść o agresji Związku Radzieckiego na prowadzącą wojnę z hitlerowskimi Niemcami Polskę.